Dzisiaj o kolejnej kobiecie, która dała nazwę nie tylko dzielnicy, ale całemu dystryktowi, dziesiątemu z dwudziestu jeden na które podzielony jest Madryt.
Beatriz Galindo urodziła się w Salamance w 1465. Była nazywany „La Latina”, będąc nauczycielką języka łacińskiego królowej Izabeli Katolickiej i jej dzieci.
Beatriz Galindo był pisarką i humanistą, była jedną z najbardziej wykształconych kobiet swoich czasów. Studiował również teologię i medycynę na Uniwersytecie w Salamance. Od początku miała wielki talent do łaciny i nie tylko jako tłumaczka, ale doskonale posługiwała się tym językiem. Jej sława obiegła całą Salamankę, a następnie całe królestwo, aby wkrótce zostać nadworną nauczycielką. Od tego czasu zamieszkała w Madrycie, gdzie razem z mężem Francisco Ramirezem, założyła klasztor i szpital przy ulicy Toledo, którego mieszkańcy nazywali szpitalem „La Latina”, tak od jej założycielki. Szpital został zburzony w 1904 roku aby poszerzyć ulicę Toledo. Trzy główne części tej budowli: schody, portal i grobowce zostały zdemontowane i przeniesione do magazynów miejskich. Schody w stylu gotyckim zostały zamontowane w pałacu rodziny Lujanes na placu la Villa. Natomiast portal został przeniesiony do miasteczka uniwersyteckiego na wydział architektury i oficjalne odsłonięcie nastąpiło 5 marca 1960 roku przez burmistrza Madrytu oraz księżnę Rivas, która jest potomkiem Beatriz Galindo.
Beatrice służyła królowej, aż do jej śmierci w 1504 roku. Natomiast sama Beatriz Galindo „La latina” zmarła 23 listopada 1534.