Kolegiata Świętego Izydora w Madrycie
Wychodząc z placu Mayor przez łuk z prawej strony dawnego domu Cechu Rzeźników, gdzie zaczyna się ulica Toledo, wyłania nam się szary barokowy kościół z dwoma wieżami i kopułą krytą dachówką.
Kolegiata Świętego Izydora w Madrycie (La Colegiata de San Isidro, zwana również Colegiata de San Isidro el Real ). Jeden z ważniejszych kościołów w Madrycie znajduje się przy ulicy Toledo pod numerem 37. Miejsce gdzie złożone są ciała patrona Madrytu, świętego Izydora oraz jego małżonki, świętej Marii de la Cabeza. A na czas budowy katedry Almudena, świątynia ta była przez prawie 110 lat tymczasową siedziba biskupa, aż do 1993 roku, kiedy to Jan Paweł II poświęcił jeszcze nie ukończoną katedrę Almudena.
Fundatorką świątyni i przyległej do niej szkoły była siostra króla Filipa II, cesarzowa Maria Habsburg. Która to cały swój majątek przekazała dla zakonu Jezuitów z przeznaczeniem na stworzenie centrum edukacyjnego. Kiedy po śmierci cesarzowej zakon otrzymuje spadek, rozpoczynają się prace, które spełnią wolę ofiarodawczyni, ale także dadzą świadectwo sławy i potęgi Towarzystwa Jezusowego.
Jest rok 1626, w królestwie panuje król Filip IV, kiedy to jezuita Pedro Sánches rozpoczyna prace przy budowie świątyni i szkoły. Inspiracją dla zakonnika była rzymska świątynia Il Gesú, która wyznaczała ówczesny styl zakonu Jezuitów. Po śmierci Pedro Sanchesa miejsce głównego architekta przejmuje inny brat zakonny Francisco Bautista i w 1644 roku kończy prace przy budowie całego zespołu.
Kiedy w 1767 król Karol III wydala z Królestwa Hiszpanii zakon Jezuitów, jego nadworny architekt Ventura Rodríguez usuwa elementy barokowe i zastępuje je elementami ówcześnie panującego stylu neoklasycznego. A kilka lat później do opuszczonej świątyni zostają przeniesione szczątki świętego Izydora i jego małżonki świętej Marii de la Cabeza. Kościół w czasie wojny domowej został poważnie zniszczony. Po zakończeniu wojny Javier Barrosa dokonał gruntownej restauracji budowli dodając dodatkową kondygnację do wież.
