W historii kina hiszpańskiego jest wielu reżyserów, którym udało się osiągnąć międzynarodowe znaczenie, jak między innymi: Luis Buñuel, Carlos Saura, Isabel Coixet, José Luis Garci. Do tej grupy bez wątpienia należy zaliczyć Pedro Almodóvara, który wyniósł swoje filmy na najwyższy światowy poziom i stał się jedną z największych osobowości kina europejskiego.
Kino Almodóvara charakteryzuje się wyjątkowym stylem, w którym klasyczny melodramat łączy się z elementami hiszpańskiej kultury popularnej i kiczu. Był jednym z członków madryckiego ruchu społecznego La Movida.
Almodóvar – życie i twórczość
Pedro Almodóvar Caballero urodził się w małym miasteczku Calzada de Calatrava w regionie Kastylia La Mancha, w dniu 25 września 1949 r. Jego ojciec Antonio Almodóvar, był sprzedawca wina i oliwy, a matka Francisca Caballero – gospodynią domową. W dzieciństwie wraz z rodziną przeniósł się do Cáceres, miasta, w którym ukończył szkolę średnią prowadzoną przez Księży Salezjanów. Mniej więcej w tym czasie rozpoczyna swoją przygodę z filmem, który interesował go od młodych lat.
Almodóvar jedzie do Madrytu
W 1967 roku przyjeżdża do Madrytu, gdzie pracuje jako asystent administracyjny w firmie telekomunikacyjnej – Telefónica. W wolnym czasie poznaje kulturę podziemia stolicy, pisze scenariusze do fotonoweli, komiksów i czasopism. Wraz z Fabio Macnamarą zakłada muzyczny duet o nazwie Almodóvar & McNamara, współpracując z grupą teatralną Los Goliardos.
Okres la Movida
Pod koniec lat 70. w Hiszpanii, w tak zwanym okresie przejściowym, powstaje La Movida, która była ruchem artystycznym. Kiedy umiera generał Franco i upada dyktatura, grupa młodych artystów zbiera się w Madrycie i tworzy nowy i przełomowy styl inspirowany m.in. londyńską kulturą neo-punk, popem, heavy metalem i tradycjami kultury hiszpańskiej. Filmową stroną tego ruchu byli Almodóvar i Iván Zulueta, w muzyce był zespół Radio Futura, Alaska y los Pegamoides, natomiast w malarstwie, to Ceesepe, a Ouka Leele w fotografii.
W pierwszych filmach Almodovara możemy zobaczyć wielu artystów, którzy tworzyli ruch La Movida madrileña, jak Macnamara czy Alaska. Malarz Ceesepe stworzy plakat do jego pierwszych filmów, takich jak Pepi, Luci, Bom i inne dziewczyny z dzielnicy (1980) czy Prawo pożądania (1987).
W tym czasie tworzy też pierwsze filmy krótkometrażowe, takie jak Film polityczny (1974), Dwie dziwki albo historia, która kończy się weselem (1974) czy Seks odchodzi, seks przychodzi (1977) oraz swój pierwszy film fabularny Rżnij mnie, rznij mnie, rżnij mnie, Tim (1978) w formacie super 8 mm gdzie wystąpiła Carmen Maura, która stanie się jego muzą w pierwszym etapie twórczości.
Pierwszy komercyjny film Almodóvara
W latach 80. Pedro ugruntował swoją pozycję jako reżyser i autor. Wtedy to na ekrany kin hiszpańskich wchodzi pierwszy komercjny jego film Pepi, Luci, Bom i inne laski z naszej paczki (1980), następnie Czym ja sobie na to zasłużyłam? (1984) i Kobiety na skraju załamania nerwowego (1988), za który Almodóvar zdobywa nagrodę Goya za najlepszy film i oryginalny scenariusz, a także jest nominowany do Oscara za najlepszy film nieanglojęzyczny.
Wraz ze swoim bratem Agustínem Almodóvarem w 1985 zakładają własną firmę produkcyjną El Deseo i pierwszym filmem wyprodukowanym przez nich będzie: Prawo pożądania (1987). Wytwórnia nie tylko zrealizowała filmy reżysera z La Manchy, ale także współpracowała z innymi twórcami, takimi jak Alex de la Iglesia z jego debiutanckim filmem Operacja Mutant (1993) czy Dzikie historie (2015) Damiána Szifrona. W latach 90. Pedro Almodóvar zmienił swoją muzę po zerwaniu kontaktów z Carmen Maura i zostaje nią Victorią Abril, z którą stworzył Zwiąż mnie! (1990), Wysokie obcasy (1991) i Kika (1993).
Oscary dla Almodóvara
Wysokie Obcasy (1991) zostaje nagrodzony Cezarem za najlepszy film zagraniczny. W 1999 roku powstaje Wszystko o mojej matce, za który reżyser dostaje Oscara w kategorii najlepszy film zagraniczny. Kolejnego Oscara zdobył film Porozmawiaj z nią, tym razem za scenariusz.
W 2005 roku powstaje Volver, który był kręcony między innymi w jego rodzinnych stronach. Film zdobywa nagrodę za najlepszy scenariusz i najlepszą rolę kobiecą na festiwalu w Cannes, którą otrzymały zbiorowo główne aktorki (Penelope Cruz – Raimunda, Lola Dueñas – Soledad (Sole), Yohana Cobo – Paula, Carmen Maura – Irene, Blanca Portillo – Agustina, Chus Lampreave – Paula, ciotka Raimundy i Sole). Ten film oznaczał powrót Carmen Maura do jego filmów i ponownie zdobywa nagrodę Goya w kategorii najlepszy film i najlepszy reżyser.
W kolejnych latach Pedro Almodóvar kręci kilka dramatów, takich jak Przerwane objęcia (2009), Skóra, w której żyję (2011), gdzie współpracuje z Antonio Banderasem czy Julieta (2016). Za ostatni zdobywa nagrodę Platino kina iberoamerykańskiego dla najlepszego reżysera. W 2015 powstaje szalona komedia Przelotni kochankowie (2015). W ostatnim filmie długometrażowym Almodóvara Ból i blask (2019) Antonio Banderas wcielił się w główną rolę, za którą otrzymał nagrodę Goya dla najlepszego aktora, a także był nominowany do Oscara.
Madryt w filmach Almodovara
Madryt i Pedro Almodóvar zawszy byli ze sobą związani. Pedro Almodóvar, kiedy miał 17 lat uciekł z prowincji, aby przybyć do miasta, o którym marzył, do Madrytu. Jego rozwój artystyczny związany jest z Madrytem, który bardzo często pojawia się w jego filmach. Proponujemy krótką wycieczkę po niektórych miejscach związanych z filmami jednego z najważniejszych reżyserów współczesnego kina hiszpańskiego.
To niektóre tylko miejsca, które możemy zobaczyć w firmach Almodovara.
Calle Montalban 7.
Przy ulicy Montalban pod numerem 7 u góry na poddaszu mieszkała Pepa. „Kobiety na skraju załamania nerwowego” (Mujeres al borde de un ataque de nervios) (1987).
…………………………
Calle San Millán 3
La Bobia – dawna świątynia Madryckiej Movidy. Miejsce jednej ze scen filmu „Labirynt namiętności” (Laberinto de pasiones) (1982).
…………………………
Calle Hortaleza 88.
Dawny klasztor, dziś siedziba związku UGT (Powszechnego Związku Robotników), gdzie toczyła się akcja filmu „Pośród ciemności” (Entre tinieblas) (1983).
…………………………
Plaza de Alamillo.
To tutaj Becky del Paramo wysiadając z limuzyny, wchodzi w gówno. Również tutaj mieściło się mieszkanko w suterenie, gdzie mieszkała Becky (Marisa Parades). ¨Wysokie obcasy¨ (Tacones lejanos) (1990).
…………………………
Plaza de Puerta de Moros
To tutaj, przy fontannie na placu Brama Maurów Leo (Marisa Parades) zaoferowała 5.000 peset za ściągnięcie jej butów. „Kwiat mego sekretu” (La flor de mi secreto) (1995).
…………………………
Plaza de Cascorro (El Rastro)
Na tym placu siostry sprzedawały swoje produkty. „Pośród ciemności” (Entre tinieblas) (1983).
…………………………
Plaza de Santa Ana
To tutaj, w klubie „Villa Rosa” przy placu Santa Ana Miguel Bose zamieniał się w transwestytę o imieniu Letal. „”, (Tacones lejanos) (1990).
…………………………
Gran Vía 41
Dawniej była tu restauracja Manila (dziś Benetton), w której jedli kolację Pablo, Tina i córka przyjaciółki. „Prawo pożądania” (La ley del deseo) (1986).
…………………………
Plaza de la Provincia
Na placu Provincia burdelmama (doña Centro de Mesa – Pilar Bardem) zatrzymuje autobus komunikacji miejskiej. „Drżące ciało” (Carne trémula) (1997).
…………………………
Puerta de Alcalá
Jest styczeń 1970r., mały Viktor przychodzi na świat w autobusie komunikacji miejskiej. Pierwsze co widzi przez szyby autobusu to Brama Alcala na placu Niepodległości. „Drżące ciało” (Carne trémula) (1997).
…………………………
Plaza Chueca
Na ulicy Gravina 11 przy placu Chueca w tawernie Ángel Sierra Leo na kolacji z Betty wypowiada te słowa: „Poza piciem, wszystko przychodzi mi z takim trudem”. „Kwiat mego sekretu” (La flor de mi secreto) (1995).
…………………………
Gran Via 12
Bar Chicote gdzie Blanca Portillo wspomagana ginem z tonikiem zdradza prawdę, którą przetrzymywała przez lata. „Przerwane objęcia” (Los abrazos rotos) (2009).
…………………………
Calle Conde Duque 11
Przed bramą dawnych koszarów Conde Duque miała miejsce scena kiedy to Tina (Carmen Maura) wypowiada te słowa “¡Vamos, riégueme! ¡No se corte, riégueme!” (Proszę się nie ociągać , proszę mnie polewać!) i w tym momencie zostaje oblana wodą. „Prawo pożądania” (La ley del deseo) (1986).
…………………………
Viaducto de Segovia , calle Bailén
Ulubiony most samobójstw, którzy chcą dokonać ostatecznego skok. Ulica Segovia i Wiadukt pojawiają się w niezliczonych powieściach i filmach. Almodovar wydaje się mieć również słabość do niego i możemy zobaczyć to miejsce w wielu filmach. Jak: „Przelotni kochankowie” (Los amantes pasajeros)(2013) czy Matador (Matador)(1986).
…………………………
Calle Almagro, 38
Przy ulicy Almago 38 znjadował się dom rodziny Bandera w „Kobietach na skarju załamania nerwowego” (Mujeres al borde de un ataque de nervios) (1987).
…………………………
Calle de Sevilla, 3
Dom gdzie mieszkała Kika w filmie „Kika” (Kika) (1993)
…………………………
Madryt z przewodnikiem
Pamiętajcie również, że jedną z najlepszych form poznania Madrytu i jego okolic jest odkrywanie go razem z lokalnym przewodnikiem po Madrycie. Dlatego też zapraszamy na nasze wycieczki, które pozwolą wam zobaczyć Madryt, dowiedzieć się o jego zwyczajach, historii poprzez jego mieszkańców. Wszystkie nasze wycieczki są dostosowywane do zainteresowań naszych klientów. Zawsze możecie też liczyć na naszą pomoc w organizacji waszego pobytu, jak i rekomendacje miejsc na noclegi, posiłki, rozrywkę czy odpoczynek. Zapraszamy do kontaktu.
Aleksander Hryniuk
Jeśli spodobał ci się ten post, udostępnij go znajomym i rodzinie, aby podczas następnej podróży mogli odkryć zakątki Madrytu, które upamiętnił Almodovar w swoich filmach.
